Pauze
Na een lange warme rit, waar we op verschillende plekken brocante hebben ingekocht, gaan we naar een camping om de handel schoon te maken. Terwijl ik wat aan het opschrijven ben, vliegt er steeds een vlinder om me heen. Deze kleine ijsvogelvlinder is totaal niet bang. Ineens zit hij op mijn kladblok en stop ik met schrijven. Volgens mij is dat een teken dat ik even een pauze moet nemen. De vlinder bleef zitten terwijl ik naar het gefladder keek onder het genot van een kop thee.

Gedonder
Het is al een paar dagen bloedheet, geen wind en zo benauwd. Dan weet je dat er een omkeer komt. En die kwam! Midden in de nacht spookt het zo erg dat we uit de tent naar het toiletgebouw rennen. Het is daar donker en als ik naar binnen loop, tik ik met mijn voet iets aan. Ik schrik en gil, 'ah'! Er schrikt een mevrouw, die ook 'ah' roept. Ze ligt op een luchtbed in de ruimte waar we willen gaan zitten. Als we het licht aan doen zegt ze, 'je suis peur, ik ben bang'. Ik troost haar en zeg, 'ik ook en daarom zijn wij ook hier'. We nestelen ons in stoelen en mevrouw gaat weer liggen en zo proberen we te slapen. Het gedonder en de lichtflitsen houden ons uren wakker maar mevrouw is zo gerustgesteld dat ze lekker ligt te snurken. Om zes uur sluipen we naar onze tent om te gaan slapen.

Na een paar uur slapen rijden we in de motregen naar de bakker. We zien verderop aan de lucht dat het blauwer wordt en J.P zegt, 'gokje nemen en toch kijken of er een markt is'?  We gaan naar een markt en ja hoor, er staan wat mensen. Dat gaf hoop en gingen we ook naar de volgende markt. Een boerendorpje in een dal met zeer vriendelijke mensen maar behoorlijk armoedig. Er was amper een bezoeker op straat, alleen wat dorpsbewoners die er een feestje van maakten met de nodige wijntjes. Laten we daar nou de leukste brocante scoren. J.P moest twee keer met de steekwagen naar de bus lopen die boven op de heuvel stond. Maar met zoveel leuke vondsten was dat niet erg. Ik liep te sjouwen met de volle tassen en zink. De dorpsbewoners genoten van dit spektakel en waren super vriendelijk. Hier zal vast over gesproken worden, alleen al omdat we de partij gekochte bistrostoelen zelf uit de achtertuin moesten halen omdat de boer aan de bar zijn wijntje stond te drinken en niet kwam opdagen.

Pizza
Na wat droge uren en een paar marktjes bezoeken komt het weer met bakken uit de lucht en gaan we terug naar de camping. Ik ga naar de doucheruimte en zie de mevrouw zitten die vannacht daar had geslapen. Eerst me maar eens voorstellen. Wel zo fijn nadat we afgelopen nacht samen hebben doorgebracht tijdens het onweer. Anne Marie, 72 jaar. Een pittige kleine sportieve dame. Ze fietst alleen door Frankrijk met haar tentje. Door het slechte weer kon ze vandaag niet verder, maar ook geen eten kopen. Ik vraag of ik een pizza voor haar kan meenemen omdat wij door de regen niet kunnen koken. En zo zitten we met z'n drieën in de doucheruimte aan een overheerlijke pizza en een glas wijn terwijl de regen met bakken omlaag komt. Ze zegt, 'fijn om samen te eten en zo kennis te maken na een halve nacht samen te hebben geslapen'. We moesten hier zo om lachen. Ik vertel haar dat ik dit slaap en eet verhaal in mijn column zet. Ze begint te lachen, pakt een schrift en zegt, 'ik heb het ook opgeschreven voor mijn column'. Anne Marie zat bomvol verhalen en schreef hierover. Na twee uur kletsen namen we afscheid. We kregen een knuffel en haar adres in Bretagne. 'Als je ooit in de buurt bent, kom bij me logeren' zei ze. Nat door de regen kruipen we in de tent en hebben bewondering voor haar want het woord stilzitten kent ze niet. Ze nam ons mee in haar avontuur zodat wij ook weer een avontuur beleefden.

Nostalgie
Onderweg hebben we verschillende vaste boulangers waar we onze baguette of taartjes kopen. Toen we de vorige keer langs de route nationaal reden, zagen we dat de bakker definitief was gesloten. Nu zijn we in een dorp waar ze nog een bakkerij en winkel hebben. Bij aankomst hangt er een briefje voor het raam. Vandaag tot zeven uur open en daarna definitief gesloten. Ook hier is er personeelstekort en hakt de energienota erin. De bakker is failliet en je kon vandaag afscheid nemen. We kochten zijn laatste overheerlijke knapperige baguette. Toen bedankte we ze voor al het lekkers van de afgelopen jaren. Van de laatste baguette hebben we die dag extra genoten. Helaas verdwijnt hierdoor weer een stukje nostalgie in een dorp.

Au revoir, J.P en Marieke Baret Brocante  
Column nr: 45 - Juli 2025