Geslaagd weekend
Het is alweer een maand geleden dat we ons Salon et Jardin evenement hadden. Ondanks de tropische Franse temperatuur hebben we vele bezoekers mogen ontvangen en kijken we terug op een geslaagd weekend. Dankbaar werd er gebruik gemaakt van de zitjes onder de parasols in de brocante tuin. Binnen gingen de nodige aankopen over de toonbank. We weten wat ons te doen staat, zoeken naar nieuwe handel.

Duits
Het was erg plakkerig toen we 's avonds laat aankwamen in Frankrijk. Slapen in de bus leek op een zwembad, we dreven er nog net niet uit. De volgende morgen was het klef in de schuur tussen de brocante. Om af te koelen besloten we om in een airco gekoeld restaurant te gaan lunchen. Er kwam een ober naar ons toe en begon Duits tegen ons te praten. Ik vroeg of hij Frans wilde praten. Hij zei: 'Duits en Nederlands is toch hetzelfde'? 'Non monsieur'. In het Frans nam hij de bestelling op. Tijdens het eten zag ik de ober steeds op zijn mobiel kijken en mompelen. Nadat we waren afgekoeld, hadden geluncht en betaald, hoorden we de ober met een accent zeggen, 'dank u wel'. Vol trots keek hij ons aan. We moesten lachen. Dat was dus de reden waarom hij op zijn mobiel zat te kijken. Leve Google Translate.

Goede markt?
Precies op tijd kwamen we aan op onze afspraak bij een handelaar. Nadat we de nodige handen hadden geschud durfde ik het te vragen. Heeft u een tip voor een echte goede markt? Geen kinderspeelgoed, kleding, nieuwe spullen en plastic troep maar een echte brocante markt'. De handelaar en zijn hulp stopten met spullen uitzoeken en riepen in rap Frans diverse plaatsnamen door elkaar. Ze vergaten even dat we geen vloeiend Frans spraken en ratelden maar door. Voor hen was het vanzelfsprekend maar voor ons niet. Ik heb in ieder geval één plaats onthouden en die sloeg ik snel op in mijn mobiel.

Vijftien jaar
Bij de kassa zag madame ons lopen en kwam naar me toe. Ze vroeg hoe het ging en hoe lang ik inmiddels al besta. 'Ruim zestien jaar madame'. Na wat praten kwamen we erachter dat we hier al bijna vijftien jaar inkopen. 'Een jubileum' zei ze. Hoe vindt u de handel vandaag de dag bij ons?' 'De handel is anders, de prijzen zijn veel hoger en de aanvoer is minder. Vroeger kon ik bij u de bus aardig vullen voor een leuke prijs, vooral met meubels. Tegenwoordig is dat minder, maar gelukkig vind ik nog steeds leuke brocante bij u'. Ze zei, 'de tijden veranderen maar fijn dat u nog steeds komt'. Ondertussen zag ik J.P de rekening betalen. Ik dacht madame, maak eens een leuk gebaar naar een vaste klant en geef ons wat korting. Helaas, het hele bedrag werd netjes betaald en een korting zal ik ook de komende jaren niet krijgen.

Oplossing
Op de markt waarvan ik de naam wist, lopen we twee keer rond. Dat deden we eigenlijk nooit, maar er stond zoveel. Men had nog niet eens alles uitgepakt. Omdat we er al om zes uur waren hadden we alle tijd. Het was nog rustig en gelukkig nog niet zo heet. Eindelijk eens een markt waar je lekker kon shoppen tussen de mooie brocante verzamelingen. Wat was ik blij dat ik de handelaar durfde te vragen naar een goede markt. Meestal zijn ze niet blij met zo'n vraag omdat ze zelf naar de goede markten willen. Ik was zo dankbaar voor deze tip.

Tijdens het lopen zagen we een andere bekende handelaar staan. J.P kreeg een hand en tegen mij zei hij, 'un bisou'? Ik kreeg voor het eerst twee dikke zoenen. Na een praatje kochten we een aantal spullen. Onze handelaar sprak met zijn buurman over ons. Wat hij zei hoorde ik niet precies, Hollandse klanten, handelaren... De buurman vond het wel interessant klinken. Hij stond op van zijn stoel en begon zijn handel aan te prijzen. Maar hij verkocht oude Italiaanse stoelen. Niks voor mijn winkel.

Spanning
Omdat de bus aardig vol was, gingen we naar een camping zodat we in ons tentje konden slapen. Nadat we ons hadden geïnstalleerd kwam er een donkere lucht aan. Ineens ging het stormen en begon het te onweren. J.P zei, 'laten we snel de handel in de tent zetten en in het elektra huisje voor ons'. 'Zo kunnen we in de bus liggen als het gaat 'spoken'. Een slimme oplossing. Het was veiliger in de bus dan in het tentje onder de bomen. We waren nog maar net klaar en het weer sloeg totaal om. Toen het droog was wilden we weg om foto's te maken van de donkere lucht op het platteland. Op de weg zagen we een ree uit het veld springen. Geschrokken door een onweersklap? Terug op de camping zaten we uren in de bus. Met wat crackers, kaas, een glas water en wijn hebben we onze maaltijd voor in de bus gegeten met lichtflitsen en harde klappen om ons heen. Uiteindelijk zijn we achter in de bus gaan liggen en probeerden we te slapen. Het platteland was die dag en nacht uren in de ban van het slechte weer. We zaten in een dal waar het bleef hangen en steeds terug kwam. Er leek geen einde aan te komen. Na een onrustige nacht met weinig slaap werd het om vijf uur in de morgen eindelijk droog en stil. De lucht werd blauw en de zon kwam op. Met toch wel wat spanning in mijn buik deed ik het gordijntje open en keek naar buiten. Zou het tentje er nog staan? Was het nog heel? Met een zucht van opluchting zag ik dat ons tentje nog rechtop stond. 

Naar huis
Toen ik uit de bus stapte stond ik in een laagje water. Soppend in het water ging ik het tentje leeg halen en gaf de dozen aan J.P in de bus. We deden dit snel en heel zachtjes want het was vroeg. Gelukkig is alles droog gebleven in de tent. Alleen de porte bouteilles zijn wat nat geworden. Ons tentje pakten we drijfnat in zodat hij thuis kon drogen. Terwijl iedereen nog lag te slapen reden we door de plassen de camping af. Op naar de boulanger. Met een stokbrood in de hand stapte ik in de bus. Op dat moment stopte er een auto naast ons. De eigenaar van de camping kwam naar ons toe met een vermoeid en bezorgd gezicht. 'Ça va?' 'Ja hoor, alles gaat goed met ons, we zijn alleen wat moe'. Hij zei, 'wat een noodweer was het'. 'Komt u nog een keer bij ons terug?' 'Natuurlijk, maar wel met beter weer' zei ik. Hij moest lachen en wenste ons een veilige reis naar huis. Ik nam een hap van het knapperige warme stokbrood waardoor ik de onrustige nacht vergat.
 

Au revoir,

J.P en Marieke  Baret Brocante 'en route'
Juli 2023  Column nr: 21